خداوند همواره ناظر اعمال ماست

فقیری پسری کم سن و سال داشت. روزی به او گفت: بیا با هم برویم از میوه های درخت فلان باغ دزدی کنیم. پسر اطاعت کرد و با پدر به طرف باغ رفتند. با این که پسر می دانست که این کار زشت و ناپسند است ولی نمی خواست با پدرش مخالفت کند.

سرانجام با هم به کنار درخت رسیدند، پدر گفت: پسرم! من برای میوه چیدن بالای درخت می روم و تو پایین درخت مواظب باش و به اطراف نگاه کن، اگر کسی ما را دید مرا خبر بده.

فرزند در پای درخت ایستاد. پدرش بالای درخت رفت و مشغول چیدن میوه شد. بعد از چند لحظه، پسر گفت: پدر جان، یکی ما را می بیند. پدر از این سخن ترسید و از درخت پایین آمد و پرسید: آن کس که ما را می بیند کیست؟

فرزند در جواب گفت: «هو الله الّذی یری کلّ احد و یعلم کلّ شیء؛ او خداوند است که همه کس را می بیند و همه چیز را می داند». پدر از سخن پسر شرمنده شد و پس از آن دیگر دزدی نکرد.

آدمها دﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ هستند با ﻣﺪﺭﮎ… ﺑﺎ ﭘﻮﻝ… با شغل… با مقام… ﺑﺎ همسر…
اما ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ آدﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.

خوشبختی یعنی ? ? ? ? ?
احساس رضایت از هرچه داریم و هرچه هستیم

در محضر بزرگان ( منسوب به شیخ بهایی رحمه الله علیه)

? آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست!

زیرا :
اگر بسیار کار کند، می‌گویند احمق است!
اگر کم کار کند، می‌گویند تنبل است!
اگر بخشش کند، می‌گویند افراط می‌کند!
اگر جمع‌گرا باشد، می‌گویند بخیل است!
اگر ساکت و خاموش باشد، می‌گویند لال است!
اگر زبان‌آوری کند، می‌گویند ورّاج و پرگوست!
اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گویند ریاکار است!
و اگر نکند می‌گویند کافر است و بی‌دین!

? لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید؛ مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود

حرکت برای بدست آوردن روزی

شخصی ساده لوح مکرر شنیده بود که خدا ضامن رزق و روزی بندگان است و به هر موجودی روزی می رساند. روی همین اصل در فکر شد که به گوشه مسجدی قرار گرفته و مشغول عبادت شود و از خداوند روزی خود را بگیرد.

به این قصد، یک روز از اول صبح به مسجد رفت و مشغول به عبادت شد. همین که ظهر شد از خدا ناهار خواست، ولی هر چه به انتظار نشست خبری نشد تا این که شام شد و او باز از خدا طلب غذا برای شام کرد و چشم به راه نشست.

چند ساعتی بیشتر از شب نگذشته بود که درویشی وارد مسجد شد و در پای ستونی نشست و شمعی روشن کرد و از کیسه خود نانی با خورشت بیرون آورد و مشغول به خوردن شد. مرد قبلی که از صبح با شکم گرسنه از خدا طلب روزی کرده بود و در تاریکی و به حسرت به خوراک درویش می نگریست دید درویش نیمی از غذا را خورد و نزدیک است باقی اش را نیز بخورد بی اختیار سرفه ای کرد. درویش که صدای سرفه را شنید گفت: هر که هستی بفرما جلو.

مرد بینوا که از گرسنگی می لرزید جلو آمد و بر سر سفره نشست و مشغول خوردن شد. وقتی که سیر شد، درویش شرح حالش را پرسید، آن مرد هم جریان خودش را برای درویش شرح داد. درویش به آن مرد گفت: حالا فکر کن اگر سرفه نکرده بودی من از کجا می دانستم که تو این جایی که تعارفت کنم. شک نیست که خدا روزی رسان است اما یک آهی هم باید کرد.

افسوس پادشاه به هنگام مردن

گویند پادشاهی به بیماری سختی مبتلا شد. طبیب از او خواست که وصیتش را بیان کند. در این هنگام ، پادشاه برای خود کفنی انتخاب کرد. سپس دستور داد تا برایش قبری آماده کنند.

آن گاه نگاهی به قبر انداخت و گفت: «ما أَغْنى‌ عَنِّی مالِیَهْ*هَلَکَ عَنِّی سُلْطانِیَهْ» دارائى من رفع نیازى از من نکرد. و قدرتم از دستم برفت. (حاقه/28و29) و در همان روز جان داد.