✏️مثل مداد تراش!

مداد وقتی تراش می‌خورد درست است چیزهایی از او کم می‌شود اما روان تر می‌نویسد راحت‌تر می‌نویسد.
مصیبت‌ها هم مثل مداد تراش‌اند؛ درست است از ما چیزهایی کم می‌کنند اما سیر و حرکت ما را در راه خدا روان‌تر می‌کنند.
این است که قرآن کریم می‌فرماید:
«إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا»
(شرح/6)
از این عسرت‌ها و سختی‌ها رنجیده خاطر مباش، چون آن‌ها با خود راحتی‌ها و موهبت‌ها را به ارمغان می‌آورند و البته بهره‌مند خواهی شد.

🌷 مثل نسیم!

غنچه‌ها گل می‌شوند، یعنی باز و شکوفه می‌شوند، اما با کمک نسیم.
و نسیم اگر چه بی مُزد و منت گره از کار فرو بسته غنچه‌ها می‌گشاید،اما خود نیز بی‌نصیب نمی‌ماند،خود نیز عطر آگین می‌شود.
خوشا به احوال آن مردمی که مثل نسیم مثل باد بهار، گره از کار خلق می‌گشایند…

چو غنچه گر چه فروبستگی است کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش

کی با حسین کار داشت؟

یک قناسه‌چی ایرانی که به زبان عربی مسلط بود اشک عراقیها را در آورده بود. با سلاح دوربین‌دار مخصوصش چنده ده متریِ خط عراقیها کمین کرده بود و شده بود عذاب عراقیها. چه می‌کرد؟
بار اول بلند شد و فریاد زد: «ماجد کیه؟» یکی از عراقیها که اسمش ماجد بود سرش را از پس خاکرزیز آورد بالا و گفت: «منم!»
ترق!
ماجد کله‌پا شد و قِل خورد آمد پای خاکریز و قبض جناب عزراییل را امضاء کرد! دفعه بعد قناسه‌چی فریاد زد: «یاسر کجایی؟» و یاسر هم به دست‌بوسی مالک دوزخ شتافت!
چندبار این کار را کرد تا اینکه به رگ غیرت یکی از عراقیها به نام جاسم برخورد. فکری کرد و بعد با خوشحالی بشکن زد و سلاح دوربین‌داری پیدا کرد و پرید رو خاکریز و فریاد زد: «حسین اسم کیه؟» و نشانه رفت. اما چند لحظه‌ای صبر کرد و خبری نشد. با دلخوری از خاکریز سُر خورد پایین. یک‌هو صدایی از سوی قناسه‌چی ایرانی بلند شد: «کی با حسین کار داشت؟» جاسم با خوشحالی. هول و ولاکنان رفت بالای خاکریز و گفت: «من!»
ترق!
جاسم با یک خال هندی بین دو ابرو خودش را در آن دنیا دید!

🌱 مثل گل و گیاه!

گل و گیاه را اول صبح آب می‌دهند، چون جذب بیشتری دارد.
ما آدم ها هم همین طور؛
یعنی اگر بخواهیم برکات بیشتری را جذب کنیم، باید صبح خیز و اهل سحر باشیم.
صبح در دستگاه خداوند قیمت دارد .
به همین خاطر خداوند به آن سوگند یاد می‌کند .
«وَالصُّبْحِ …»
(تکویر/18)
سوگند به صبح!
عجب ملکی است، ملک صبح گاهی
در آن کشور بیابی هر چه خواهی

إلهی!
غبطۀ ملائکه‌ای می‌خورم
که جز سجود ندانند
کاش حسن از ازل تا ابد در یک سجده بود!

💢علامه حسن‌زاده آملی