آیت الله بهجت (رحمة الله علیه) می فرمایند:
یکی از علمای نجف روزی در مسیر راهش به فقیری که کل داراییش یک درهم بود صدقه داد، شب در خواب دید او را به باغ مجللی دعوت کرده اند که نظیر آن را کسی ندیده بود، باغی دارای قصری بسیار عالی، پرسید: این باغ و قصر از آن کیست؟ گفتند: از آن شماست. وی تعجب کرد که من در برابر اینهمه تشریفات عملی انجام نداده ام. به او گفتند: تعجب نکن
🔸 این پاداش آن یک درهم شماست که خالصانه و با حسن نیت انجام گرفته است 🔸

آبرو نبریم

فرزند آیت الله سلطانی: به پدر گفتم
اگر بنا باشد شما به من فقط یک نصیحت بکنید ، چه می گویید؟ ایشان سرشان را پایین انداخته، تأملی کردند ؛ سپس سرشان را بلند کرده فرمودند:
آبروی کسی را مبر!

درس بگیریم!!!

حضرت آیت ‌الله سیّد علی آقای قاضی هیچ گاه در صدر مجلس نمی نشست و با شاگردانش هم که بیرون می رفت جلو راه نمی رفت، و آن گاه که در منزل ، شاگردان و مهمانان سراغشان می آمدند برای همه به احترام می ایستاد.

حضرت آیت الله سیّد عباس کاشانی در این باره می فرمایند:

من آن موقع سن کمی داشتم ، ولی ایشان اهل این حرف ها نبود.
بچه های کم سن و سال هم که به مجلسشان می آمدند بلند می شدند و هر چه به ایشان می گفتند اینها بچه هستند ،
می فرمودند : « خوب است بگذارید این ها هم یاد بگیرند. »

حضرت آیت الله نجابت نقل می فرمودند:

او آن قدر مبادی آداب است که وقتی در منزل مهمان دارد ،
برای خواندن نماز اول وقتش از او اجازه می گیرد.

پدر و مادرت را نگاه کن. نگاه کردن به جمال مادرت عبادت است.
فرمان مادرت را ببر، ببین که چه بر سرتو خواهد آمد. هرچه مادرتان سختگیر باشد فرمانش را ببر اگر مادرت تند باشد فرمان بردن ازاو اثرش بیشتر است

صدق و پاکی و اخلاق و محبت را از خانه ات و از پدر و مادرت مشغول شو تا به رفقایت و از جوانی شروع کن پس از آن برکتش با خداست.

در اطراف ما هیچ پدیده‌ای وجود ندارد که پیامی برای ما نداشته باشد.
تمام صحنه‌ هایی که ما در آنها زندگی می‌کنیم طراحی شدۀ دست کارگردان عالم هستی است ؛ نه بی‌حکمت چیده شده‌اند و نه بی‌دلیل برچیده می‌شوند.

بهترین سرگرمی انسان
کشف معمای حکمت صحنه‌ها و درک پیام‌های پدیده‌هاست.