قالَ الصّادقُ علیه السّلام : مَنْ دَمِعَتْ عَیْنُهُ فینَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِکَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِکَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شیعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.
هر کس که چشمش در راه ما گریان شود، بخاطر خونى که از ما ریخته شده است ، یا حقى که از ما گرفته اند، یا آبرویى که از ما یا یکى از شیعیان ما برده و هتک حرمت کرده اند، خداى متعال به همین سبب ، او را در بهشت جاودان ، براى ابد جاى مى دهد.

? استاد عالی

مقام حضرت عبّاس (ع) در بهشت
روزی امام سجاد (ع) به عبیدالله فرزند حضرت عبّاس (ع) نگاه کرد، و بی اختیار اشک از چشمانش سرازیر شد، سپس فرمود: هیچ روزی برای رسول خدا (ص) سخت‌تر از روز جنگ «اُحد» نبود که در آن عمویش حضرت حمزه (ع) به شهادت رسید، و بعد از آن روز، روز جنگ «موته» بود، که عمویش جعفر طیار شهید شد.
سپس فرمود: هیچ روزی همچون روز شهادت امام حسین (ع) نیست، سی هزار مرد که گمان می‌بردند از امت اسلام هستند، دور آنحضرت را گرفتند و با ریختن خون او از خدا طلب تقرّب می‌جستند. آنگاه فرمود: «خدا رحمت کند عمویم عبّاس (ع) را که جهاد با نفس کرد و در راه برادر، جانبازیها نمود، تا آنکه دو دستش را قطع کردند، خداوند عوض آن دو دست، دو بال در بهشت به او عنایت می‌فرماید، که با فرشتگان بپرواز در می‌آید، همانگونه که به جعفر بن ابی‌طالب (ع)، این موهبت الهی عطا شده است، ولی برای عمویم عبّاس (ع) در نزد خدا مقامی است که در روز قیامت تمام شهیدان از آن مقام ارجمند، حسرت می‌برند.
داستانها و پندها ج 4 ص 175 – تنقیح المقال ج 2 ص 128 – بحار ج 6 ص 732.