ازدختر یکی از دوستام پرسیدم که وقتی بزرگ شدی میخوای چیکاره بشی؟

گفت که میخواد رئیس جمهور بشه.

دوباره پرسیدم که اگه رئیس جمهور بشی اولین کاری که دوست داری انجام بدی چیه؟

جواب داد: به مردم گرسنه و بی خانمان کمک میکنه.

بهش گفتم: نمیتونی منتظر بمونی که وقتی رئیس جمهور شدی این کار رو انجام بدی، میتونی از فردا بیای خونه ی من و چمن ها رو بزنی، درخت ها رو وجین کنی و پارکینگ رو جارو کنی.! اونوقت من به تو 50 دلار میدم و تو رو میبرم جاهایی که بچه های فقیر هستن و تو میتونی این پول رو بدی بهشون تا برای غذا و خونه ی جدید خرج کنن.

توی چشمام نگاه کرد و گفت: چرا همون بچه های فقیر رو نمیبری خونه ات تا این کارها رو انجام بدن و همون پول رو به خودشون بدی؟!

نگاهی بهش کردم و گفتم: به دنیای سیاست خوش اومدی!

قول و سخن نرم

صاحب کتاب «نزهة المجالس» گوید: خداوند به موسی و هارون فرمود: «فقولا له قولاً لیناً» با فرعون با زبان نرم سخن بگوئید. موسی عرض کرد: پروردگارا قول لیّن و نرم چگونه است؟

حق سبحانه و تعالی وحی فرمود: قول لیّن (سخن نرم) این است که با فرعون بگوئید که مدّت چهار صد و پنجاه سال است که خود را بزحمت و مشقّت انداخته ای و الحال مدّت یک سال فقط متابعت ما کن، تا خداوند جمیع گناهان تو را بیامرزد!. 

و اگر یک سال متابعت ما را نمی کنی یک ماه! و اگر نه یک روز و اگر نه یکساعت واگر این کار نیز نمی کنی در یک نفس بگو: لا اله الّا اللّه، با تو صلح خواهیم نمود!. 

? اللّه اکبر از عظمت و جلال و بزرگواری و اخلاق خدا، که تا این اندازه با بنده اش راه می آید و در دهان بنده اش صلح و صفا و صمیمیت و دوستی و رفتار نیک و اخلاق پسندیده و معاشرت خوب می گذارد.

پسر ملانصرالدین از او پرسید: پدر، فقر چند روز طول می‌کشد؟

ملا گفت: چهل روز پسرم.!

پسرش گفت: بعد از چهل روز ثروتمند می‌شویم؟

ملا جواب داد: نه پسرم، عادت می‌کنیم.!

حکایت آب و خاک!!!
شخصی نزد قاضی بصره آمد و گفت: ای امام مسلمانان اگر خرما خوردم، دین مرا زیان دارد؟ قاضی گفت: نه. پرسید اگر قدری سیاه‌دانه با او بخورم چطور؟ قاضی گفت: باکی نباشد. گفت: اگر آب بخورم چه شود؟ گفت: روا باشد. آن شخص گفت: ای قاضی شراب خرما، مخلوط این سه است آن را چرا حرام می‌گویی؟

قاضی جواب داد: ای شیخ! اگر قدری خاک بر تو اندازم آیا آسیبی به تو رساند؟ گفت: نه. قاضی پرسید: اگر قدری آب بر تو بریزم آیا تو را درد آید؟ گفت نه. قاضی پرسید: اگر این آب و خاک را با هم بیامیزم و از آن خشتی بسازم و بر سرت
زنم چگونه باشد. شیخ جواب داد: سرم بشکند. قاضی گفت همچنانکه اینجا سرت بشکند آنجا نیز دینت بشکند. شخص خجل گشت و بازگشت.

در راه مشهد شاه عباس
تصمیم گرفت دو بزرگ را
امتحان کند
به شیخ بهایی که اسبش
جلو میرفت گفت:
این میرداماد چقدر بی عرضه
است اسبش دائم عقب می ماند.

شیخ بهائی گفت:
کوهی از علم و دانش برآن
اسب سوار است، حیوان کشش
اینهمه عظمت را ندارد.

ساعتی بعد عقب ماند
به میر داماد گفت:
این شیخ بهائی رعایت نمیکند،
دائم جلو می تازد.

میرداماد گفت:
اسب او از اینکه آدم بزرگی
چون شیخ بهائی بر پشتش
سوار است سر از پا نمی شناسد
و می خواهد از شوق بال در آورد.

این است رسم رفاقت
در “غیاب” یکدیگر” حافظ آبروی” هم باشیم