از حدیث کـــــسا ؛ ادبِ صحبت کردن با
فرزندان و شوهر و همسر را بیاموزید …
● وقتے مے خواهید از منزل خارج شوید ؛
اهل خانه را خشنود کنید و بیرون بیایید …
● وقتے هم خواستید وارد خانه شوید ،
بیرون در استغفار کنید و صلوات بفرستید …
● هر ناراحتے که دارید بیرون بگذارید و
با روے خوش داخل خانه شوید …
● اهل خانه هم با روے خوش به استقبال
شما بیایند …
● کــمال زن و مرد در این است

نجار پیری خود را برای بازنشسته شدن آماده می‌کرد.

یک روز او با صاحب‌کار خود موضوع را در میان گذاشت.
صاحب‌کار او بسیار ناراحت شد و سعی کرد او را منصرف کند، اما نشد.

🍃 صاحب‌کار از او خواست تا به عنوان آخرین کار؛ ساخت خانه‌ای را به‌عهده گیرد.

نجار در حالت رودربایستی پذیرفت. برای همین به‌سرعت و بی‌دقت به ساختن خانه مشغول شد و کار را تمام کرد.

او صاحب‌کار را از اتمام کار با خبر کرد.

صاحب‌کار برای دریافت کلید آخرین کار به آنجا آمد.

رو به او گفت: این آخرین خانه‌ای که ساختی، هدیه‌ایست از طرف من به تو؛ به خاطر سال‌های همکاری.

نجار شوکه شد و بسیار شرمنده شد.

💫 این داستان ماست؛ ما زندگیمان را می‌سازیم.

✨ هر روز می‌گذرد گاهی ما کمترین توجهی به آنچه که می‌سازیم نداریم پس در اثر یک شوک و اتفاق غیرمترقبه می‌فهمیم که مجبوریم در همین ساخته‌ها زندگی کنیم.

🌹 «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسئَلُکَ بِفاطِمَةَ وَ اَبیهَا وَ بَعلِهَا وَ بَنیهَا عَجِّل فِی فَرَجِ صاحِبَ الزَّمان» 🌹

داستانک

موشی در خانه‌ی صاحب مزرعه تله موش دید؛
به مرغ و گوسفند و گاو خبر داد؛
همه گفتند : تله موش مشکل توست به ما ربطی ندارد؛
ماری در تله افتاد و زن مزرعه دار را گزید؛
از مرغ برایش سوپ درست کردند؛
گوسفند را برای عیادت کنندگان سر بریدند؛
گاو را برای مراسم ترحیم کشتند؛
و در این مدت موش از سوراخ دیوار نگاه می کرد؛
و به مشکلی که به دیگران ربط نداشت فکر می کرد…

شرایط مهمانى

🌴 شخصى امیرالمؤمنین علیه السلام را به مهمانى دعوت کرد. حضرت فرمود: دعوت تو را مى پذیرم اما به سه شرط. عرض کرد: آن سه شرط چیست ؟ فرمود:

1⃣ خارج از منزل چیزى برایم نیاورى!

2⃣ چیزى که در منزل هست از من مضایقه نکنى(هر چه هست از آن پذیرایى کن).

3⃣ خانواده ات را هم به زحمت میانداز!

🌴 میزبان شرایط را قبول کرد و حضرت نیز دعوت او را پذیرفت.

چرا رفت و آمدها کم شده چون تجمل گرایی زیاد شده در اسلام مهمانى هاى تحمیلى و تجملاتى درست نیست.

📚 بحار ج 75، ص 455