سوء استفاده از مقام

روزی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در کوفه، مرکز حکومت خود، مردم را مخاطب قرار داد و فرمود:

«یا اهل الکوفه اذا انا خرجت من عندکم بغیر راحلتی و رحلی و علامی فلان فانا خائن…؛»

ای مردم کوفه! اگر دیدید که من از شهر شما بیرون رفتم به غیر از آن وضعی که قبلاً داشتم و لباس و خوراک من، یا مرکب و غلام من، عوض شده، و در مدت حکومت من یک زندگی مرفه، برای خود درست کرده ام بدانید که من در حکومت، به شما خیانت کرده ام.
بحارالانوار، ج 41، ص 137
مرحوم علامه محمد باقر مجلسى

شهید کربلا

چون دو سال از ولادت حضرت سیدالشهداء (ع) گذشت، حضرت رسول الله (ص) به سفری رفت، پس روزی در اثناء راه ایستاد و فرمود: «انالله وانا الیه راجعون: ما از خدائیم و بسوی او باز می گردیم». و گریه زیادی کرد. 

چون سببش را سوال کردند: فرمود: جبرئیل مرا از زمینی که نزد شّط فرات است خبر داد که آن را کربلا می گویند، فرزندم حسین (ع) را در آنجا شهید می کنند، گویا می بینم محل شهادتش و موضع دفنش را، و گویا اسیران را سوار بر جهاز شتران سوار می بینم و سر فرزندم حسین را به هدیه می برند…

تلاش و دعا

عمر بن مسلم، از یاران امام صادق علیه السلام بود. وی مدتی به خدمت حضرت نرسید. امام جویای حال او شد، عرض کردند: او تجارت را ترک کرده و مشغول عبادت است.

حضرت فرمود: وای بر او! آیا نمی داند، کسی که در طلب روزی، کوشش نکند، دعایش مستجاب نمی شود؟

سپس فرمود: هنگامی که بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم این آیه نازل شد: «وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ: هر کس تقوای الهی پیشه کند خداوند راه نجاتی برای او فراهم می کند و او را از جایی که گمان ندارد روزی می دهد».(طلاق/2و3)

گروهی از اصحاب حضرت پس از شنیدن این آیه درها را به روی خود بستند و به عبادت رو آوردند و گفتند: خداوند روزی ما را عهده دار شده است.

این قضیه به گوش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید. حضرت فرمود: هر کس چنین کند، دعایش مستجاب نمی شود؛ لذا شما باید در راه زندگی سعی و تلاش کنید.

گریه پیغمبر

چون روز هفتم تولد حضرت سیدالشهداء (ع) شد، حضرت رسول (ص) تشریف آوردند و فرمودند: فرزندم را نزدم بیاور. قنداقه حضرت را به دست حضرت رسول(ص)دادند و حضرت گوسفند سیاه و سفیدی برای امام عقیقه کرد و یک رانش را بقابله داد و سر مبارک حضرت حسین (ع) را تراشید و به وزن موی حضرتش نقره تصدق کرده و خلوق بر سر مبارکش مالید.

سپس او را بر دامن خود گذاشت و گریه زیادی کردند و فرمود: ای اباعبدالله خیلی بر من گرانست کشتن تو. 

اسماء می گوید: گفتم پدر و مادرم فدای شما باشد این چه خبری است که شما می فرمائید؟ و عوض شادی گریه می کنید؟!

حضرت رسول(ص)فرمود: گریه ام برای این فرزند دلبندم است که گروهی کافر و ستمکار از بنی امیه او را خواهند کُشت و خدا شفاعت مرا به آنها نمی رساند، و آنها رخنه در دین خواهند کرد، خداوندا از تو مسئلت میکنم آنچه را که حضرت ابراهیم در حق فرزندان وذریه اش از تو در خواست کرد، خداوندا دوست بدار دوستان او را و لعنت کن دشمنان آنها را، لعنتی که آسمان و زمین را پر کند.

اى مردم! من برایتان روشن کردم و به شما فهمانیدم، و این على است که بعد از من به شما می‌فهماند.

بدانید که من بعد از پایان خطابه‌ام شما را به دست دادن با من به عنوان بیعت با او و اقرار به او، و بعد از من به دست دادن با خود او فرا می‌خوانم.

بدایند که من با خدا بیعت کرده‌ام و على با من بیعت کرده است، و من از جانب خداوند براى او از شما بیعت می‌گیرم خداوند می‌فرماید: «کسانى که با تو بیعت می‌کنند در واقع با خدا بیعت می‌کنند، دست خداوند بر روى دست آنان است. پس هر کس بیعت را بشکند این شکستن بر ضرر خود اوست، و هر کس به آنچه با خدا عهد بسته وفادار باشد خداوند به او اجر عظیمى عنایت خواهد کرد».

⛅ ️اللهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج… ⛅