من مدت زمانی میشه که در راه ترک هستم و شکست های بسیاری خوردم و توبه های خودم رو شکوندم و حس میکنم خدا دیگه یه جورایی دیگه بریده ازم وخودمم فکر میکنم که خدا دیگه چه امیدی به من داره و حس میکنم دیگه نمیتونم ترک کنم هرچند که بازهم تلاش میکنم ولی ظاهرا نمیشه
سوالم اینه که آیا این احساسات درستن ❓

پاسخ ؛ سلام به تو دوست عزیز

️این ها القائات شیطانی هستن، نه حقایق ربّانی! تا شما رو ناامید کنن و با حربه ی ناامیدی به سمت گناه بکشونن!
بهتره به جای این که نظر من رو در پاسخ به این سوال بشنوید، ببینین خود خداوند در این مورد در کتابش چه فرموده:

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿53﴾
ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‏آمرزد.

خدا خودش میگه از رحمت من ناامید نشو…

به نظرت این احساسات که بهت دست دادن درست هستن؟
یا بهانه ای که شیطان برای از راه به در کردنت می آورد؟

این دو روایت رو ببین:

امام باقر ع به محمد بن مسلم چنین مى ‏فرماید: وقتى که مؤمن توبه مى ‏کند، گناهان قبل از توبه ‏اش بخشیده مى ‏شود، پس او باید براى بعد از توبه عمل کند. ولى آگاه باشید بخدا قسم این مزیت فقط براى اهل ایمان است .
راوى مى ‏گوید: عرض کردم اگر بعد از توبه و استغفار گناه کرد و آنگاه دوباره توبه نمود چه؟
فرمود: آیا گمان مى‏ کنى اگر بنده مؤمن از گناه خود پشیمان شود و استغفار و توبه کند خدا توبه ‏اش را نمى ‏پذیرد؟
عرض کردم: او چندین بار این کار را کرده، گناه مى ‏کند سپس توبه و استغفار مى ‏نماید .
فرمود: هر گاه بنده با توبه و استغفار برگردد خدا با مغفرت و بخشش بر مى ‏گردد، خدا بخشنده و مهربان است، توبه را مى ‏پذیرد، و سیئات را مى ‏بخشد.

?امام صادق (ع) می فرماید: همانا خدای عزوجل وقتی بنده مومنش توبه کند شاد می شود مانند کسی که چیزی گم کرده و بعد گمشده اش را پیدا کند و خوشحال شود.

حتما این بیت معروف رو شنیدی که: ? این درگه ما درگه نومیدی نیست… صد بار اگر توبه شکستی بازآی… ?

نه این که صد بار توبه بشکنی به امید به رحمت خدا! نه! از کجا معلوم دفعه ی بعد فرصت توبه پیدا کنی و اصلا عمرت کفاف بده و …؟ دوباره از این ور بوم نیفت و گول این مدل وسوسه ی شیطون رو نخور! آیه ی بعد آیه ی قبلی میگه:

وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿آیه 54 سوره زمر﴾
و به درگاه پروردگارتان بازگردید، و در برابر او تسلیم شوید، پیش ‍ از آنکه عذاب به سراغ شما آید سپس از سوی هیچکس یاری نشوید.
اما قضیه اینه که،
تو اگر پشیمون شدی و خواستی توبه کنی، به هیچ وجه از رحمت خدا ناامید نباش. اگه توبه کنی، خدا با همه ی بدکاری و بدی من و تو، اون قدر رحمتش برای کسایی که توبه می کنن گسترده ست که جای ناامیدی نیست!

️جای ترس هست از این که توبه بشکنی و توفیق توبه ی مجدد پیدا نکنی، و بعد معذّب بشی به عذاب دردناک خدا، خیلی هم جای ترس هست.

? اما وقتی پشیمون شدی، توبه کردی و برگشتی، از رحمت خدا هیچ وقت ناامید نباش! ? یه بار دیگه اون آیه ی زیبا رو بخون

واقعا آدم شرمنده میشه از این که با این همه بدی و گناه، باز اگر پشیمون بشه و توبه کنه، خدای مهربان می بخشه

چه جای عصیان هست در برابر چنین پروردگاری؟ …