داستان ذبح اسماعیل علیه السلام

خداوند ابراهیم علیه السلام را مأمور کرد که بدست خود اسماعیل علیه السلام را قربانی نماید، این جریان امتحان و آزمایشی بود برای او، تا مقدار صبر و تحملش را در برابر فرمان الهی معلوم گردد، و عطای پروردگار نسبت به او از روی استحقاق و شایستگی و به سن سیزده سالگی رسیده، ابراهیم مأمور می شود به دست خود او را ذبح کند.

ابراهیم به اسماعیل علیه السلام می گوید: پسر جان من در خواب دیده ام که تو را قربانی می کنم، بنگر تا رأی تو در این باره چیست؟
گفت: پدرجان به هر چه مأموری عمل کن که ان شاء الله مرا از صابران خواهی یافت.

بعد اسماعیل علیه السلام خودش پدر را ترغیب به این کار می کند و می گوید: اکنون که تصمیم به کشتن من داری، دست و پایم را محکم ببند که در وقت سر بریدنم آن موقع که کارد بر گلویم می رسد دست و پا نزنم، و از اجر و ثوابم کاسته نشود، زیرا مرگ سخت است و ترس آن را دارم که هنگام احساس آن مضطرب شوم.

دیگر آنکه کاردت را تیز کن و به سرعت بر گلویم بکش تا زودتر آسوده شوم. هنگامی که مرا بر زمین خوابانیدی صورتم را بر زمین بنه، و به یک طرف صورت مرا بر زمین مخوابان، زیرا می ترسم چون نگاهت به صورت من بیفتد، حال رقت به تو دست دهد و مانع انجام فرمان الهی گردد.

جامه ات را هنگام عمل بیرون آر که از خون من چیزی بر آن نریزد و مادرم آن را نبیند. اگر مانعی ندیدی پیراهنم را برای مادرم ببر، شاید برای تسلی خاطرش در مرگ من وسیله مؤثری باشد و آلام درونشیش تخفیف یابد.

پس از این سخنها بود که ابراهیم به او گفت: به راستی تو ای فرزند برای انجام فرمان خدا نیکو یاور و مددکار هستی. ابراهیم علیه السلام فرزند را به منی (محل قربانگاه) آورد و کارد را تیز کرده و دست و پای اسماعیل را بست و روی او را بر خاک نهاد، ولی از نگاه کردن به او خود داری می کرد و سر را به سوی آسمان بلند می کرد، آنگاه کارد را بر گلویش نهاد و به حرکت درآورد، اما مشاهده کرد که لبه کارد برگشت و کند شد.

تا چند مرتبه این مسأله تکرار شد که ندای آسمانی آمد: ای ابراهیم علیه السلام حقاً که رؤیای خویش را انجام دادی و مأموریت را جامه عمل پوشاندی. جبرئیل به عنوان فدای اسماعیل گوسفندی علیه السلام آورد و ابراهیم آن را قربانی کرد؛ و این سنت برای حاجیان بجای ماند که هر ساله در منی قربانی انجام دهند.

از پیرمرد حکیمی پرسیدند: از عمری که سپری نمودی چه چیز یاد گرفتی؟ پاسخ داد:

یاد گرفتم
? که دنیا قرض است باید دیر یا زود پس بدهیم.

یاد گرفتم
? که مظلوم دیر یا زود حقش را خواهد گرفت.

یاد گرفتم
? که دنیای ما هر لحظه ممکن است تمام شود اما ما غافل هستیم.

یاد گرفتم
? که سخن شیرین، گشاده رویی و بخشش سرمایه اصلی ما در زندگیست.

یاد گرفتم
? که ثروتمند ترین مردم در دنیا کسی است که از سلامتی، امنیت و آرامش بهره مند باشد.

یاد گرفتم
? کسی که جو را میکارد گندم را برداشت نخواهد کرد.

یاد گرفتم
? که عمر تمام میشود اما کار تمام نمیشود.

یاد گرفتم
? کسی که میخواهد مردم به حرفش گوش بدهند باید خودش نیز به حرف آنان گوش دهد.

یاد گرفتم
? که مسافرت کردن و هم سفره شدن با مردم بهترین معیار و دقیق ترین راه برای محک زدن شخصیت و درون آنان است.

یاد گرفتم
? کسی که مرتب میگوید: من این میکنم و آن میکنم تو خالی است و نمیتواند کاری انجام دهد.

یاد گرفتم
? کسی که معدنش طلا است همواره طلا باقی میماند بدون تغییر، اما کسی که معدنش آهن است تغییر میکند و زنگ میزند.

یاد گرفتم
? تمام کسانیکه در گورستان هستند همه کارهایی داشتند و آرمانهایی داشتند که نتوانستند محقق گردانند.

یاد گرفتم
♦️که بساط عمر و زندگیمان را در دنیا طوری پهن کنیم که در موقع جمع کردن دست و پایمان را گم نکنیم

چرا ما از ولایت فقیه فقط به پخش کردن عکس و سرودن شعر اکتفا میکنیم…؟
⭕️ ملت ما هر جایی که از صحبت های ولایت فاصله گرفت ضربه خورد
برای همین باید وقت بذاریم برای شناخت عمیق تر ولایت
✅ و اطاعت عالمانه از ولایت برای رسیدن به جامعه ی مهدوی ?

جہاد با نفس(قابل توجه مسئولین و اساتید عزیز)
از امام سجاد (علیہ السلام) روایت است:

❌ و امّا حقّ زیردستاڹ تو ایڹ است ڪہ بدانی آڹ‌ها بہ خاطر ناتوانی خود و توانایی تو رعیّت تو گشتہ اند ؛ پس واجب است ڪہ در بیڹ آناڹ بہ عدڸ رفتار ڪنی و براے آناڹ چوڹ پدرے مہرباڹ باشی و نادانی آناڹ را ببخشایی و در ڪیفر نمودڹ آناڹ شتاب نڪنی و خداے عزّوجڸّ را بر قدرت و تسلّطی ڪہ بر ایشاڹ بہ تو داده است، سپاسگزار باشی

? و امّا حقّ آناڹ‌ڪہ سرپرستی علمی ایشاڹ را بہ عہده دارے ایڹ است ڪہ بدانی خداے عزّوجڸّ تو را در آموختڹِ دانشی ڪہ بر تو عطا فرموده؛ متولّی و سرپرست آناڹ قرار داده و از خزانہ علم درے بر تو گشوده، پس اگر در تعلیم و آموزش آناڹ نیڪ بڪوشی و براے آناڹ دروغ نبافی و از قدر شناسیِ آناڹ ملوڸ و دلتنگ نگردے؛ خداوند از فضڸ خود بر تو زیادتی از علم و ایماڹ را عطا می‌فرماید و امّا اگر دانشت را از مردماڹ دریغ داشتی یا آنگاه ڪہ آناڹ خواهاڹ دانش تو هستند با دروغ بافی آناڹ را متحیّر و سرگرداڹ سازے بر خداے عزّوجڸّ سزاوار است ڪہ دانش و درخشندگیِ آڹ را از تو بگیرد و جایگاهت را در دڸ‌ها بی اعتبار سازد.

? جہاد با نفس/تألیف شیخ حر عاملی(ره)

☘ ارزش چند بار خوندن و داره ☘

جوانی با دوچرخه اش با پیرزنی برخورد کرد
و به جای اینکه از او عذرخواهی کند و کمکش کند تا از جایش بلندشود، شروع به خندیدن و مسخره کردن او نمود؛
سپس راهش را کشید و رفت! پیرزن صدایش زد و گفت: چیزی از تو افتاده است.
جوان به سرعت برگشت وشروع به جستجونمود؛ پیرزن به او گفت: زیاد نگرد؛
مروت و مردانگی ات به زمین افتاد و هرگز آن را نخواهی یافت..

“زندگی اگر خالی از ادب و احساس و احترام و اخلاق باشد، هیچ ارزشی ندارد”
“زندگی حکایت قدیمی کوهستان است!
صدا می کنی و می شنوی؛پس به نیکی صدا کن، تا به نیکی به تو پاسخ دهند