در جواب شبهه زیارت قبور و ضریح امام و امامزادگان و توسل به آنان، که زیارت را شرک می‌دانند ما می‌گوییم این عین توحید است و گنبد و گلدسته و ضریح و مرقد نشان‌دهنده اهل توحید و علامت توحید است.
در مورد متوسل شدن مردم به ضریح حضرت امام حسین(ع) قبل از نصب آن در کربلا بایدگفت: بعضی‌ها این توسل و ارادت را تحمل نمی‌کردند و می‌گفتند این ضریح که هنوز به آنجا نرفته و قداست پیدا نکرده است اما ما دلیل قرآنی داریم که می‌گوید آن قداست پیدا کرده است همانطور که خداوند می‌فرماید کوه به خاطر نزول تورات در آنجا مقدس است.
هرجا امامزاده‌ای وجود دارد، محل اجتماع و گردهمایی مومنین است و ارزان‌ترین و مفیدترین اجتماعات در امامزاده‌ها صورت می‌گیرد که نه بلیتی می‌خواهد و نه لباس و آرایش خاصی نیاز دارد، امامزاده‌ها محل امید و یادآوری و تذکر هستند و حفظ این آثار براساس دلایل قرآنی بدعت نیست.
در پاسخ به این شبهه وهابی‌ها که بوسیدن ضریح و دست کشیدن به آن شرک است، باید گفت: ما ضریح را می‌بوسیم چون در زیر آن یک شخص توحیدی خوابیده است و چیزی که مقدس باشد، متعلقاتش نیز مقدس می‌شود، همانطور که قرآن مقدس است و کسی نمی‌تواند بدون وضو به آن دست بزند چراکه جلد و کاغذ آن نیز مقدس می‌شود، پس چرا در نظر آنها بوسیدن قرآن شرک نیست و خود این کار را می‌کند.
با توجه به اینکه امامزاده‌ها برای ما تمدن‌ساز هستند، در کنار هر امامزاده‌ای یک مسجد، یک حوزه علمیه و یک بازار و محل اجتماع وجود دارد و به برکت آنها موقوفات عظیمی پدید آمده که نقش موقوفات در تمدن اسلامی و تبلیغ دین برای همگان آشکار است.
مسافرت‌ها و زیارت‌ها، آبادانی، اجتماع، عبادت، توسل و امید از برکات امام‌زاده‌هاست و امامزادگان منطقه امن و ایمان هستند و این ریشه قرآنی دارد همانطور که خداوند خواسته تا همه ثروتمندان کره زمین به مکه بروند و دور یک سنگ بگردند و باید اینمکانهای مقدس مورد تجلیل قرار گیرند