رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا
شد کعبه حقیقی دل، کربلای تو

اجر هزار عمره و حج در طواف توست
ای مروه و صفا به فدای صفای تو

با گفتن «رضا به قضائک» به قتلگاه
شد متحد، رضای خدا با رضای تو

تا با نماز خوف تو گردد قبول حق
شد سجده گاه اهل یقین خاک پای تو

تو هر چه داشتی به خدا دادی ای حسین
فردا خداست جل جلاله جزای تو

اندر منا ذبیح یکی بود و زنده رفت
ای صد ذبیح کشته شده در منای تو

برخیز باز بر سر نی آیه ای بخوان
ای من فدای آن سر از تن جدای تو

خون خداست خون تو و جز خدای نیست
ای کشته خدا، به خدا خون بهای تو