خـــــدایا…

یادم بده آنقدر مشغول عیب‌های خودم باشم که عیب های دیگران رانبینم…
یادم بده اگر کسی را بد دیدم قضاوتش نکنم، درکش کنم…
یادم بده بدی دیدم “ببخشم” ولی بدی نکنم! چرا که نمیدانم بخشیده میشوم یا نه…
یادم بده اگر دلم شکست نفرین نکنم، دعا کنم، نتوانستم سکوت کنم…
یادم بده اگر سخت بگیرم “سخت میبینم"…
یادم بده به قضاوت کسی ننشینم چرا که در تاریکی همه شبیه هم هستیم…
یادم بده چشمانم را روی بدی‌ها و تلخی‌ها ببندم ، چرا که چشمان زیبا، بی‌شک زیبا میبینند‌…