رسیدن به آرامش زمانی اتفاق می افتد که متوجه بشی:

رنج جزئی از زندگیه اما خوبه به دلیلی رنج بکشم که بعدا شرمنده خودم نشم
نباید به خاطر دلم خودم رو راضی به انجام دادن کاری کنم که عقلانی و منطقی نیست
من فقط با اشتباهاتم تعریف نمیشم و فراتر از اتفاقات بد زندگیم هستم
بیهوده ترین کار دنیا اینه که خودم رو با کسی مقایسه کنم
اینکه بقیه چطور با من رفتار میکنن نباید معیار ارزش من باشه(آدم ها بر اساس حال و هوای خودشون رفتارهای متفاوتی نشون میدن)
همه مشکلات تحت کنترل من نیستن اما این بستگی به خودم داره که چطور بهشون معنا ببخشم و مهم ترین مسئله اینه که با همه زخم هام و خستگی هام بازم میتونم ادامه بدم…