بخشش امام حسین علیه السلام

? مردى از انصار محضر امام حسین علیه السلام رسید، خواست نیاز خود را مطرح کند، امام فرمود: برادر انصارى آبرویت را از درخواست بخشش با زبانت نگهدار! هر چه مى خواهى در نامه اى بنویس و بیاور که من به خواست خداوند بقدرى به تو خواهم داد که تو را خوشحال کند.

? آن مرد نوشت. یا ابا عبدالله! فلان شخص پانصد دینار از من طلبکار است و به من فشار آورده و من اکنون امکان پرداخت ندارم. خواهش مى کنم با او صحبت کن که به من مهلت دهد تا روزى که وضع مالیم بهتر شود.

? امام علیه السلام پس از خواندن نامه داخل منزل شد و کیسه اى همراه خود آورد که هزار دینار در آن بود به او داد و فرمود: پانصد دینار آن را به قرضت بده و پانصد دینار آن را خرج زندگیت کن!

سپس فرمود: حاجت خود را جز به سه نفر مگو؛

1⃣ آدم دیندار
2⃣ با مروت
3⃣ آبرودار

? چون شخص دیندار به خاطردینداریش به تو کمک خواهد کرد. انسان با مروت از مروتش حیا کرده به تو کمک خواهد نمود. و انسان آبرودار مى فهمد که تو آبرویت را در راه این حاجتت گذارده اى و بدون جهت این کار را نکرده اى ، حتما مشکلى برایت پیش آمده است از اینرو آبرویت را حفظ نموده و حاجت تو را بر مى آورد.

? بحار ج 78، ص 11