مراقب باشیم هدف را گم نکنیم
اگر تخته ای را روی زمین بگذاریم و از شما بخواهیم در ازای 20 هزار تومان روی آن راه بروید ، حتما این کار را انجام خواهید داد، چون کار بسیار آسانی است. اما اگر همان تخته را به عنوان پلی میان دو ساختمان صد طبقه قرار دهیم و بخواهیم که همان کار را در ازای 20 هزار تومان انجام دهید ، آیا این کار را انجام می دهید؟ واضح است که چنین کاری نمی کنید. زیرا دریافت آن 20 هزار تومان دیگر مطلوب یا حتی ممکن به نظر نمی آید. حالا اگر فرزندتان در ساختمان رو به رو در آتش گرفتار شده باشد ، آیا برای نجات او از روی تخته عبور می کنید؟ بدون تردید این کار را انجام خواهید داد، چه 20 هزار تومان را بگیرید و چه نگیرید. چرا بار نخست گفتید به هیچ وجه از آن تخته میان دو آسمان خراش نمی گذرید و بار دوم اصلا تردید نکردید؟ خطر در هر دو شرایط یکسان است . پس چه چیزی در این میان تغییر کرده است؟ هدفتان تغییر کرده است. همانطور که می بینید وقتی دلیلی به اندازه کافی بزرگ داشته باشیم ، راه هر کاری را پیداخواهیم کرد، مثلا هدف عبادت که از بچگی بهمون یاد دادند اگه انسان خوبی باشیم و تابع خدا ، بهشت نصیبمون میشه ، و در واقع هدف عبادت رو واسمون کوچیک کردن ، اما این وسط بعضیا هدف والاتری یافتن و اون دیدار خداس! اگه بهتون بگن صبح سرد زمستون پتوی گرم و نرمتو رها کن و پاشو نماز بخون تا ما در عوضش بهت یک موز بدیم هیچوقت سختی بیدار شدن رو به جون نمیخرین ولی اگه بگن در عوض بیدار شدن خالق جهان رو ملاقات میکنی بی تردید تمام شب تا صبح رو به عبادت میگذرونیم ، این است نتیجه انتخاب هدف درست..

مثل مسافرای قطاری نباشیم که وقتی
رسیدن به ایستگاه بهشت پیاده شدن ، و
یادشون رفت مقصد خدا بود نه بهشت..