آدم حسود رشد خود را در نابودی دیگران می بیند و این اوج رذالت و پلیدی نفس است.
هرکسی را خدا بخواهد بالا می برد و هرکس بالا نمی رود ناشی از اعمال خود اوست.
ما نمی خواهیم باور کنیم که وقتی خدا کسی را عزیز کند، کاری از بشر بر نمی آید؛ مگر خودش کفران نعمت کند

امام  حسن عسكرى عليه السلام : لا تُمارِ فَيَذهبُ بَهاءُكَ
مجادله مكن كه احترامت از بين مى رود

امام صادق(ع) فرمودند：

مـردم دربـاره مـا سـه گـروهـند:

گروهی ما را دوست دارند، سخن ما را‌ می ‌گویند و منتظر فرج ما هستند، ولی عمل ما را انجام نمیدهند اینان اهل دوزخند. گروه دوم نیز ما را دوست دارند، سخن ما را‌ می ‌گویند، منتظر فرج ما هم هستند، عمل ما را انجام‌ می ‌دهند، اما برای رسیدن به دنیا و دریدن مردمان. اینان نیز جایگاهشان دوزخ است  و گروه سوم ما را دوست دارند، سخن ما را گفته، منتظر فرج ما هستند و عمل‌ می‌کنند برای خدا اینان از ما و ما از آنانیم.”

تحف‌العقول ص۵۱۳