زنده شدن پس از مرگ

در نجف اشرف مرحوم آقا شیخ محمد حسین قمشه ای که از فضلاء و تلامیذ مرحوم سید مرتضی کشمیری بود مشهور شده بود به ” از گور گریخته” و سبب این شهرت چنانکه از خود آن مرحوم شنیدم این بود که ایشان در سن هیجده سالگی در قمشه به مرض حصبه مبتلا می شود روز به روز مرضش سخت شده اتفاقا فصل انگور بود و انگور زیادی در همان اطاقی که مریض بود می گذارند ایشان بدون اطلاع کسی از آن انگورها می خورد و مرضش شدید تر شده تا می میرد.?
در آن حال حاضرین گریان شدند و چون مادرش آمد و فرزندش را مرده دید می گوید کسی دست به جنازه فرزندم نزند تا برگردم فورا قران مجید را برداشته و بالای بام می رود و سرگرم تضرع به حضرت آفریدگار می شود و قرآن مجید و حضرت ابا عبدالله الحسین ع را شفیع قرار می دهد و می گوید دست بر نمی دارم تا فرزندم را به من بر نگردانید.?
چند دقیقه بیش نمی گذرد که جان بکالبد آقا محمد حسین بر می گردد و به اطراف خود می نگرد مادرش را نمیبیند می گوید بوالده بگویید بیایید خداوند مرا به حضرت ابا عبدالله الحسین ع بخشید.?
مادر را خبر می کنند بیا که فرزندت زنده شده سپس گزارش خود را نقل نمود که چون مرگ من رسید دو نفر نورانی سفید پوش نزدم حاضر شدند و گفتند چه باکی داری گفتم تمام اعضایم درد می کند یکی از آنها دست بر پایم کشید پایم راحت شد هر چه دست را رو به بالا می آورد درد بدن راحت می شد یک دفعه دیدم اهل خانه گریانند هر چه خواستم به آنها بفهمانم که من راحت شدم نتوانستم تا بالاخره آن دو نفر مرا به بالا حرکت دادند بسیار خوش و خرّم بودم در بین راه بزرگی نورانی حاضر شد و به آن دو نفر فرمود ما سی سال عمر به این شخص عطا کردیم در اثر توسل مادرش به ما او را برگردانید.?
به سرعت مرا برگردانیدند ناگهان چشم باز نمودم اطرافیانم را گریان دیدم به مادر خودم گفتم که توسل تو پذیرفته شد و مرا سی سال عمر دادند و غالب آقایان نجف که این داستان را از خودش شنیده بودند در راس مدت سی سال منتظر مرگش بودند و در همان راس سی سال هم در نجف اشرف مرحوم گردید.?

?کتاب داستانهای شگفت.