نان سنگک

نان سنگک تا خمیر و خام است، به سنگ‌ها حتی ریزترین آن‌ها می‌چسبد، اما همین که پخته شد، خیلی راحت از همه آن‌ها جدا خواهد شد. انسان هم همینطور است؛ تا خام است، دلبسته و وابسته است، اما همین که پخته شد، خیلی راحت از این چیز‌هایی که به آن‌ها وابسته و دلبسته است، دل می‌کند.

حال لیلی

لیلی چنین می‌سراید: هر حالی که مجنون داشت من هم داشتم؛ ولی برتری من بر او روشن است و آن، اینکه او آشکار کرد و من راز داری نمودم و در شوق خویش فنا شدم.

دشوار و آسان

از ارسطو پرسیدند در زندگی دشوارترین چیز چیست؟ گفت: اینکه انسان خود را بشناسد. پرسیدند آسانترین چیز چیست؟ گفت: دیگری را نصیحت کند.

حاجت به استخاره

امام خمینی «ره» قطعه شعری دارند به این مضمون:
بهار آمده و دستار زهد پاره کنید
به پیش پیر مغان رفته استشاره کنی
سزد زدانه انگور سبحه ای سازید
برای رفتن میخانه استخاره کنید
عده‌ای نزد مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری «ره» (رئیس حوزه علمیه قم) رفتند و به ایشان گفتند: چه نشسته‌اید که مدرّسان حوزه علمیه، کارشان به اینجا رسیده که چنین مطلبی می‌گویند. حاج شیخ که خیلی مورد علاقه و احترام امام «ره» نیز بودند، در جواب خندیده و گفتند: عجب! از قول من به حاج‌آقا روح‌الله سلام برسانید و بگویید در کار خیر، حاجت هیچ استخاره نیست.

خرسند به دنیا!

مردی بر عارفی گذشت که نان و سبزی و نمک می‌خورد. او را گفت: ای بنده خدا از دنیا به همین خرسندی؟ گفت خواهی کسی را به تو نشان دهم که به بدتر از این خرسند است؟ گفت آری. عارف گفت: آنکه به عوض آخرت، به دنیا خرسند است.

‍ ‍ 📚 نام کتاب: صحیفه امام
🖌 مجموعه آثار: امام خمینی “ره”
🌐 ناشر:مؤسسه نشر آثار امام خمینی
◀️ صفحه: 337

💢 جایگاه رسول‌الله

تمام ابعادی که برای زن متصور است و برای یک انسان متصور است در فاطمه زهرا سلام الله علیها جلوه کرده است. یک زن معمولی نبوده است، یک زن روحانی، یک زن ملکوتی، یک انسان به تمام معنا انسان، تمام نسخه انسانیت، تمام حقیقت زن، تمام حقیقت انسان. زنی که اگر مرد بود به جای رسول‌الله بود.

مرتاض هندی

فرزند مرحوم شیخ رجبعلی خیّاط می‌گوید: روزی با پدرم به کوه بی‌بی‌شهربانو رفتیم. در راه به مرتاضی برخوردیم. پدرم به او گفت: نتیجه ریاضیت‌های تو چیست؟ مرتاض خم شد؛ سنگی را از زمین برداشت. سنگ در دست او به یک گلابی تبدیل شد و به پدرم گفت: بفرمایید میل کنید. پدرم نگاهی به او کرد و گفت: این کار را برای من کردی. بگو ببینم برای خدا چه کردی؟ مرتاض با شنیدن این حرف به گریه افتاد.

مثل آب زلال!

آب، گوارا است و صدای آب هم آرامش‌بخش است؛ اما آبی که زلال باشد، و گرنه آب گِل آلود نه گوارایی دارد و نه آرامش می‌‌بخشد. من و تو مثل آبیم؛ اگر صاف و صادق باشیم، دیگران در کنار ما به آرامش خیال می‌رسند. چیزی که آدم را زلال و تصفیه می‌کند تقواست. تقوا یعنی، نامردی نکن! بی‌انصاف نباش! حرف کسی را پیش کسی نبر! قرآن از ما همین را می‌خواهد:
«اتَّقُوا اللهَ» آل‌عمران/102
با تقوا باشید.

مثل گلاب

به گل آب بدهی گلاب می‌دهد. یعنی بهترش را به شما برمی‌گرداند. خدا دوست دارد مثل گل باشیم.
وَاِذا حُیِّیتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بأحسَنَ مِنهانساء/86
هنگامی که شما را احترام کردند شما زیباتر احترام کنید.

حقیقت و دروغ

روزی دروغ به حقیقت گفت: میل داری با هم به دریا برویم و شنا کنیم، حقیقت پذیرفت. آن دو با هم به کنار ساحل رفتند وقتی به ساحل رسیدند حقیقت لباس‌هایش را درآورد. دروغ حیله‌گر لباس‌های او را پوشید و رفت از آن روز همیشه حقیقت عریان و زشت شد و دروغ در لباس حقیقت با ظاهری آراسته نمایان شد.

سنگ‌تراش

برنارد شاو که خود ایرلندی بود می‌گوید: روز جشن استقلال ایرلند سنگ‌تراشی را دیدم که در جشن شرکت نداشت و با زحمت سنگ می‌تراشید، به او گفتم امروز ایرلند مستقل شده است چرا کارت را تعطیل نمی‌کنی؟ گفت: اگر تعطیل می‌کردم کشورم به استقلال نمی‌رسید.

مدارا با خانواده

طلبه‌ای از شاگردان آیت‌الله کشمیری (ره) می‌گوید: یک روز صبح با زن و بچّه‌ام در خانه بحث و صحبتی پیش آمد و می‌خواستم آنها را به مطلبی که می‌گویم، آگاه کنم. به آنها می‌گفتم: چطور با شما (با این همه دلیل) صحبت می‌کنم، نمی‌فهمید …؟! بعد به منزل آیت‌الله کشمری (ره) آمدم. ایشان بدون اینکه من حرفی بزنم فرمود: زن و بچه انسان، ملّاصدرا نمی‌شوند که هر چه گفته می‌شود، تفهیم شوند. (کنایه از اینکه با آنها مدارا نمایید.)

وصیت یک عارف

سید بن طاووس پس از اینکه به تفصیل بیان می‌کند که کفنش را مهیّا و محل قبر خود را معیّن کرده است، می‌گوید: من قبر خود را پایین پای والدینم قرار دادم و خواستم مادامی که در قبر هستم، سرم پایین پای پدرم و مادرم باشد؛ زیرا خداوند متعال فرموده است: نزد ایشان تواضع و فروتنی کن.
وَاخفِض لَهُما جَناحَ الذُلِّ مِنَ الرَّحمَه(24/اسراء)

از افتادن نترسید!

شما بارها افتاده‌اید، هر چند به یاد نمی‌آورید. برای مثال، اولین‌باری که سعی کردید راه بروید، شنا کنید و یا توپی را گل کنید، بارها افتادید، نزدیک بود غرق شوید و یا توپ را به خارج دروازه زدید.
نگران زمین خوردن نباشید! نگران لحظه‌هایی باشید که سعی خود را باید می‌کردید و نکردید.

من و ناامیدی

ما آن‌قدر خود را درگیر بیماری و اندوه کرده‌ایم که فراموش می‌کنیم شوخی و مزاح مانند نور ماه می‌تواند تاریک‌ترین لحظات ما را روشن کند.
یک روز داشتم از سرکارم به خانه برمی‌گشتم. بچه‌ها مشغول فوتبال بازی و یکی از آن‌ها کنار زمین به شدت تیم خود را تشویق می‌کرد.
- چند چند هستید؟ پسر در حالی که لحظه‌ای از تشویق تیم خود غافل نبود، گفت: صفر _ چهارده
- جدی؟! ولی به نظر ناامید نمی‌باشی؟
پسرک با حالتی متعجّب نگاهم کرد و گفت:
- ناامید؟ برای چه؟ هنوز ده دقیقه مانده!

بهلول دانا

روزی هارون‌الرشید از بهلول پرسید: آخرت مرا چگونه می‌بینی؟ گفت: «إنَّ الأبرارَ لَفی نَعیمٌ و اِنَّ الفُجّارَ لَفی جَحیمٌ» قطعا نیکوکاران در بهشت و بدکاران در جهنم‌اند. هارون گفت: پس خویشاوندی من با رسول خدا چه می‌شود؟ بهلول پاسخ داد: «فِاذا نُفِخَ فی الصُّورِ فَلا اَنسابَ بَینَهُم» هنگامی که در صور دمیده شود، نسبی در بین نخواهد بود. و تو بدون عمل نیک بهره‌ای نخواهی داشت. هارون گفت: پس شفاعت پیامبر (ص) چه می‌شود؟ بهلول چنین خواند: «مَن ذَا الذی یَشفَعُ عِندَه اِلا بِإذنِه» کیست آن کسی که نزد خدا شفاعت کند مگر به اذن خدا. یعنی از تو شفاعت نمی‌شود. اشک هارون جاری شد و گفت: آیا عمل من سودی به حالم ندارد؟ بهلول گفت: «فمَن یَعمَل مِثقَالَ ذَرّهٍ خَیراً یَرهُ و مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرّهٍ شَراً یَرَهُ» هر کس به قدر ذره‌ای کار نیک یا بد انجام دهد، نتیجه‌اش را خواهد دید. هارون گفت دستور می‌دهم هر روز خرجی‌ات را بدهند. بهلول گفت: خدایی که مرا خلق کرده فراموشم نخواهد کرد و از نزد هارون رفت.

مثل برف!

برف را ببین! اگر تند و شلاقی ببارد، نمی نشیند. برف وقتی می نشیند که آرام و نرم ببارد. حرف هم مثل برف است; اگر به قول قرآن کریم نرم و لین باشد بر دل می نشیند و دلنشین خواهد شد. به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود: حال که پیش فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.
«فقُولا لَهُ قَولاً لَیِّناً» طه / 44

سفر مشهد

شیخ منصور انصاری، برادر شیخ انصاری است. شیخ منصور در زمان مرجعیت عامّه برادرش، به قصد زیارت، عازم مشهد مقدس رضوی گشت. هنگام حرکت، شیخ انصاری به او فرمود: در این سفر، خواه‌ناخواه، بین تو شاه و امرای دولت ایران ملاقاتی روی خواهد داد؛ ولی مواظب باش عزّت نفس را از دست ندهی و از آنها پولی قبول کنی و بدین وسیله خود را بنده آنان سازی! و الّا اگر چیزی از ایشان پذیرفتی، دیگر پیش من میا و در بازگشت از مشهد در دزفول بمان.